Sprzedaż i Magazyn
Zamówienia · Faktury · Magazyn · Płatności
Zobacz nasz profil na Facebooku
Aktualna wersja 1.7

DuoKomp Sprzedaż i Magazyn - Dokumentacja

Rozdział 3.3.8.
Stanowiska robocze » Narzędzia pomocnicze »
PROJEKTANT DOKUMENTÓW

Spis treści    

Zakres zastosowania

Program umożliwia w dość szerokim zakresie ingerowanie w to, jak wyglądają wydruki dokumentów. Wszystkie z nich opierają się bowiem na jednym ogólnym szkielecie, którego treść może być modyfikowana przez użytkownika. Narzędzie służące do wprowadzania takich zmian to Projektant dokumentów. Występuje on w następujących odmianach:

  • Projektant zamówień,
  • Projektant faktur i rachunków,
  • Projektant przypomnień,
  • Projektant wezwań do zapłaty,
  • Projektant not odsetkowych,
  • Projektant not księgowych,
  • Projektant WZ/WZK,
  • Projektant PZ/PZK.

Choć w każdym z powyższych przypadków jest on tym samym narzędziem, to jednak istnieją pewne różnice w ogólnych schematach poszczególnych dokumentów i w zakresie możliwych dostosowań. Najdalej idące modyfikacje możliwe są w przypadku dokumentów windykacyjnych, gdyż w przeciwieństwie do faktur i rachunków brak jest ich jednoznacznie opisanego prawem wzorca. Inną zaletą takiego podziału Projektanta jest to, że każdej wymienionej kategorii dokumentów można przypisać inny wygląd na wydruku i w PDF.

Ustawienia wprowadzane przy pomocy Projektanta faktur i rachunków mają również ograniczone zastosowanie do dokumentów płatności - do przelewów stosują się ustawienia stopki (tylko tekstowa), zaś do pokwitowań KP/KW - stopki (tylko tekstowa) oraz czcionki, kolorów, marginesów i odstępów.

Zakres funkcjonalny

Wpływ na wygląd wydruków można uzyskać w następujący sposób:

  • rozmieszczenie na stronie poszczególnych składników dokumentów wraz z ustaleniem poziomego wyrównania akapitu,
  • włączenie lub wyłączenie drukowania znaku graficznego (loga), a w przypadku upomnienia i wezwania do zapłaty - również dodatkowej grafiki mogącej służyć np. jako „pieczęć windykacyjna”,
  • włączenie lub wyłączenie drukowania stopki dokumentu, wraz z ustaleniem jej treści - tekstowej lub graficznej,
  • włączenie lub wyłączenie drukowania pól podpisów wystawcy i adresata dokumentu, przy czym podpis wystawcy można również zastąpić jego faksymile,
  • edycja treści wprowadzającej i podsumowującej dokumentów windykacyjnych,
  • wybór kroju czcionki, jej rozmiaru i stylu (pogrubienie, kursywa, podkreślenie),
  • wybór koloru czcionki, wypełnienia tabel i linii,
  • ustawienie szerokości marginesów strony,
  • ustawienie pionowych odstępów między blokami dokumentu oraz interlinii.

Projektanta dokumentów wywołać można z okna Ustawienia (zakładka Dokumenty). Okno Projektanta składa się z dwóch części. Górnej, w której ustala się położenie składników dokumentu - poprzez przemieszczanie myszą kolorowych „klocków”, oraz dolnej pozwalającej zmienić ogólniejsze ustawienia szablonu. Niektóre z kolorowych „klocków” zawierają też przycisk wywołujący okienka ustawień dla poszczególnych składników dokumentu.

Wyniki zmian w szablonie wydruku można podejrzeć na bieżąco w Projektancie - bez ich uprzedniego zapamiętywania. Służy do tego przycisk Przykład wydruku... - udostępnia on zarówno podgląd ekranowy jak również - za jego pośrednictwem - autentyczny wydruk dokumentu. W przypadku gdy program działa w trybie demonstracyjnym, wydruk testowy nie zmniejsza licznika wydruków rzeczywistych dokumentów.

Grafika na dokumentach

Wybór grafiki loga, stopki, pieczęci lub faksymile polega na wskazaniu zawierającego obraz pliku na dysku. Zalecane formaty to JPG i PNG. Maksymalny dopuszczalny rozmiar pliku to 1MB, dlatego chociaż dopuszczalne jest dołączenie pliku w formacie BMP, nie jest to zalecane, gdyż zazwyczaj przekraczają one ten limit. Z kolei teoretycznie możliwy również do wykorzystania format GIF niekoniecznie zapewnia odpowiednią jakość użytej grafiki.

Jakkolwiek z punktu widzenia użytkownika wybór grafiki polega na wskazaniu pliku na lokalnie dostępnym dysku, to jednak po zatwierdzeniu jego wyboru program nie korzysta już z oryginalnego pliku źródłowego. Plik taki wysyłany jest do bazy danych na serwerze i następnie tylko pomocniczo buforowany na dysku w katalogu programu stosownie do bieżących potrzeb.

Spis treści